05.02.2021 Таццянін дзень святкавала сталічная бібліятэка імя Талстога

Для паэтычнага тэатра «Арт.С.» стала ўжо традыцыяй святка­ванне Таццянінага дня. І тра­дыцыйна ладзіць святочнае мерапрыемства супрацоўніца Інстытута літаратуразнаўства імя Янкі Купалы НАН Беларусі, пісьменніца Таццяна Барысюк. Не стаў выключэннем і гэты год. Аднак нейкія змены ўсё ж адбыліся: упершыню імпрэзу, прысвечаную Таццянінаму дню, прымала бібліятэка No 1 імя Л. М. Талстога.

Таццяна   Барысюк   павіншавала   ўсіх   Таццян,  студэнтаў  і  прысутных  з  Таццяніным  днём  і  пажадала  плёну  ва  ўсіх  справах.

З цудоўным святам вас, Таццяны!
Хай вашы дні ляцяць без хмараў,
Шанцунак будзе спадзяваны
І здзейсняцца ўсе вашы мары!

І лёс хай не перашкаджае
Вам быць шчаслівымі заўжды!
І хай анёлы ашчаджаюць
У студзеньскія халады!

Вядучая зазначыла, што гэтае мерапрыемства паэтычны   тэатр   «Арт.С»   праводзіць   сумесна   з   літаратурным   клубам    «Экватар».  Дарэчы, сёлета святкаванне пісьменніца   праводзіла  дванаццаты  раз,  але  для  кожнай  з  імпрэз  Таццяна  пісала  свой  сцэнарый.  Кожны   год   спіс   удзельнікаў   змяняецца.

Канешне,  напачатку  быў  кароткі  экскурс у гісторыю свята ўсіх Таццян і студэнтаў.  Потым  вядучая  звярнулася  да  гісторыі  імені  Таццяна  і  распавяла,  што  «Таццяна»   перакладаецца   з   грэчаскай   мовы  як  «арганізатарка»,  «наладжвальніца», «заснавальніца».

Пісьменнік  і  журналіст,  кіраўнік  літаратурнага    клуба    «Экватар»    Вячаслаў    Корбут   распавёў   прысутным   некалькі   гісторый   са   свайго   жыцця,   звязаных   з Таццянамі, і прачытаў уласныя вершы, сярод  якіх  быў  твор,  прысвечаны  ўсім  Таццянам.

...Я дачакаюся, Таццяна!
Ты — маёй мары небакрай.
Яна ўсміхнулася, бы панна,
Рукой махнула: выбачай!

Ці ж гэта словы апраўдання?
Мо горычы цяжкой уздых?
Пачуцці зведалі звяданне,
Як квецень скінулі сады...

Затым   слова   ўзяла   Інга   Вінарская,   якая   выйшла   да   аўдыторыі   з   новым   нумарам  альманаха  «Літаратурны  экватар»,  паколькі  з’яўляецца  яго  шэф-рэдактарам,   дызайнерам   і   тэхнічным   рэдактарам.  Інга  прачытала  свае  вер-шы, змешчаныя ў выданні, — вясновыя і летнія, бо зімой вельмі хочацца вясны і лета.

...Трава ў расе, пялёсткі зіхацяць,
Пачаўся дзень сінечаю нябёснай.
Ад захаплення думак лёгкі сцяг
Са свежасцю дыхнуў красою роснай.
І пад дажджом з пялёсткаў бы ізноў
Было свабодна, радасна надзіва,
Нібы дайшоў да лёсавых асноў
Жыцця ўсяго — раптоўна і пачціва.

Вершы  аб  прыродзе  і  каханні  прадставіла  студэнтка  Лінгвістычнага  ўні-версітэта   Любоў   Раманава,   яе   паэтычныя  радкі  зала  прымала  асабліва  цёпла.

Пісьменнік  і  кнігавыдавец  Міхась  Башура  на  святкаванне  Таццянінага  дня  завітаў упершыню, але ні на хвіліну пра гэта не пашкадаваў. Чытаў зімовыя вершы і творы пра каханне.

Пачуцці маюць колер.
Настрой — тым больш.
Мы гэтага не бачымі нават не імкнёмся.
Тым лепш для нас,
бо колер маем
і мы самі..

Часта  выступае  з  песнямі  пад  гітару,  піша   творы   ад   імя   розных   лірычных   герояў    пісьменнік    і    літаратуразнаўца  Юрась  Нераток.  Ён  прачытаў  шэраг  сваіх вершаў. Валянцін Шведаў не так даўно выдаў кнігу  «Міг  на  чáсавай  стужцы»,  вершамі з якой і пазнаёміў прысутных.

Адно з тых адвечных                                   
у свеце пытанняў:
Дык што ж уяўляе сабою каханне?
Адкуль нам прыходзіць? Знікае куды?
Якія ў душы пакідае сляды?
З сустрэчы пачнецца                                  
зусім выпадковай,
Ці выспее з доўгіх адносін сябровых?
І вось загарэлася зоркай яно.
Сп’яніла, атруціла, нібы віно.

І,  канешне,  пазнаёміла  са  сваёй  лірыкай  вядучая  вечарыны  Таццяна  Барысюк.  Гэта  былі  і  новыя  вершы,  і  творы  з кнігі «Аўтапартрэт», і паэтычныя опусы з альманаха «Літаратурны экватар».

Самы прыгожы мужчына — каханы.
Мне не хапае пяшчотных абдымкаў.
Быць з Вамі разам —                                
мне так нерэальна,а быць у пекле наяўным —                                             
 так звыкла.
Я ратавалася б Вашымі вуснамі,
позіркам Вашым і Вашай усмешкай.
Я — у адчаі і на сэрцы — вусцішна.
Я несвабодна, а з Вамі — бязмежна.
Вы — непазбежнасць...

Напрыканцы адбылася святочная вік-тарына. Па яе ўмовах той, хто першы ад-казваў  на  пытанні  вядучай,  атрымліваў  прыз.

"ЛІМ", 5 лютага, 2021

Інга ВІНАРСКАЯ

05.02.2021 Хобі — вучыць і вучыцца

Настасся  Русак  працуе  ў  11­ й  публічнай  бі­бліятэцы  г.Мінска  параўнальна  нядаўна,  але  на  яе  рахунку  ўжо  шмат  цікавых  праектаў:  «Дамы  і  эпохі»,  дзе  калекцыйныя  лялькі  ўвасаблялі  гераінь  культавых  твораў,  якімі  зачыт­ваецца  не  адно  пакаленне  жанчын,  квэсты  для  юных  чытачоў,  пастаянна  дзейнічае  «Час  бела­рускай  мовы».  У  2021  годзе  бібліятэка  працягне  прапанаваную  Настассяй  праграму  «Паліглот».  Год таму маладая бібліятэкар стварыла бясплат­ную групу для заняткаў англійскай мовай, а сёле­та такіх груп ужо некалькі.

— Як з’явілася ідэя весці такія заняткі?—  Выпадкова.  Калі  лёс  прывёў  у  такую  ўстанову,  як  бібліятэка,  разважала,  што  магу  зрабіць,  каб  людзям  сюды  захацелася  прыходзіць.  Сучасная  бібліятэка  не  павінна  асацыіравацца  з  пунктам  здачы-выдачы  кніжак, яна ў першую чаргу культурна-адукацыйны цэнтр, дзе бавяць вольны час.

Большасць  нашых  чытачоў  —  школьнікі,  іх  дзядулі  і  бабулі.  У  адных  ёсць  неабходнасць  у  дадатковых занятках, у другіх — жаданне вывучыць тое, на што за працоўнае жыццё не хапіла часу. І далёка не  кожны  можа  выдаткаваць  грошы  на  наведванне  рэпетытараў  і  курсаў.  Да  таго  ж,  кажуць,  для  захавання  інтэлекту  вывучэнне  замежных  моў  вельмі  карыснае.

— Па адукацыі вы...

— Маю дыпломы БДУ і Мінскага дзяржаўнага лінгвістычнага ўніверсітэта (перакладчык-рэферэнт).   Валодаю   англійскай,   нямецкай,   французскай   на   базавым   узроўні.   А   яшчэ   вывучала   іўрыт   пры   Пасольстве  Ізраіля,  веды  на  ўзроўні  А1.  Валоданне  замежнымі мовамі — справа ўсяго майго жыцця. Каб не  страціць  веды  і  ўдасканальваць  іх,  трэба  шмат  чытаць,  карыстацца  мовай,  пастаянна  практыкаваць,   а   што   можа   быць   лепш   за   выкладанне!   І  я  прапанавала  зрабіць  бібліятэку  базай  для  таго,  каб дзяліцца ведамі.

— А ці спрабавалі сябе ў ролі выкладчыка раней?

— Так, яшчэ калі была студэнткай Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта,  практыкавала  выкладанне  англійскай мовы невялікай аўдыторыі. І ў бібліятэцы першая  спроба  атрымалася  паспяховай!  Дзяўчынка,  якая  прыходзіла  на  заняткі,  значна  палепшыла  школьныя  адзнакі.  Я  ж  ніякіх  адзнак  не  стаўлю,  гэта  і  дапамагло  дзіцяці  расслабіцца  —  і  замежная  мова  стала  не  пакараннем, а цікавай гульнёй.

Дарэчы,  павінна  прызнацца:  што  тычыцца  заняткаў — я невыносная: пакуль не ўбачу выніку, не адступлюся.

Потым далі аб’яву, што ідзе набор жадаючых. Першая група  —  13  чалавек,  дарослыя  і  дзеці.  Упор  раблю  не  на тэарэтычнай частцы, а на практычнай. Галоўнае, каб заняткі давалі задавальненне і вучням, і мне.

— Колькі вучняў запісалася сёлета?

— Запіс пачалі ўлетку 2020 года. На курсы «Паліглот» запісаліся 38 чалавек на англійскую мову (планую зрабіць  дзве  групы),  9  —  на  французскую.  Шмат  гэта  ці  не,  пакажа  час,  але  так  прыемна,  што  ёсць  жадаючыя  ўдзельнічаць у гэтым праекце!

— Але ж неабходна база.

—   Зразумела,   каб   зрабіць   сапраўдную   моўную   платформу  ў  бібліятэцы,  трэба  і  камп’ютарная  аўдыторыя,  і  каб  можна  было  рабіць  замову  на  адпаведную  вучэбную  літаратуру.  Пакуль  набываю  літаратуру   сама,   распрацоўваю   матэрыялы,   раблю  падрабязныя  медыялекцыі.  Спадзяюся,  у  праекта  будуць  перспектывы,  а  тады  з’явіцца  і  падтрымка.

І бібіліятэка XXI стагоддзя стане бязмежным акіянам ведаў і магчымасцей для ўсіх, прасторай, дзе не толькі можна ўзяць кніжку, падзяліцца ўражаннямі ад прачытанага, сустрэцца з аўтарамі сучасных любімых твораў, але і навучыцца чамусьці новаму, адшукаць новыя далягляды.

"ЛІМ", 5 лютага, 2021

Вольга ПАЎЛЮЧЭНКА