“Заўтра была адліга – 5” – працяг дзённікавага рамана паэта, пачатага ў кнігах Віктара Шніпа). Новы твор – пра штодзённасць, якую ўсе мы пражываем і часта нічога для памяці не заўважаем. Аўтар заўважыў і занатаваў у дзённіку найбольш яркія моманты з жыцця сваіх родных і блізкіх, важныя факты з жыцця і дзейнасці вядомых людзей, мітрэнгі рэдактарскай працы, уражанні ад новых вандровак. У кнізе змешчаны таксама вершы. Перад намі – цікавыя празаічна-паэтычная гісторыя, чытаючы якую, можна і засмяяцца, і заплакаць, і задумацца.

Зборнік навуковых артыкулаў уключае матэрыялы, прысвечаныя праблемам палітычнай, сацыяльнай, эканамічнай і культурнай гісторыі Бешанковіччыны, якія прайшлі апрабацыю на навукова-практычнай канферэнцыі “Бешанковіцкі край: гісторыка-культурная спадчына рэгіёна (да 100-годдзя Бешанковіцкага раёна)”, што адбылася ў чэрвені 2024 г. у гарадскім пасёлку Бешанковічы Віцебскай вобласці.

Міхалка Дубровіч сустрэў Хрысціну і закахаўся з першага позірку. Вырашыў пабрацца з дзяўчынай, але яго маці Аксіння не хацела мець за нявестку сірату без пасагу. Тады маладыя пачалі жыць без блаславення бацькоў. Аксіння ж заклялася, што не пераступіць парог іхняй хаты. Аднак пасля нараджэння трэцяй унучкі ўсё ж змірылася, пайшла да сына. А на другі дзень здзейсніўся заклён…

Сям’і Міхалкі давялося перажыць яшчэ шмат выпрабаванняў у гады калектывізацыі, Другой сусветнай вайны і пасляваеннага ліхалецця. Дзеці выраслі, разляцеліся ў пошуках шчасця, але і над імі нязменна вісеў праклён…

Раман «Дом для адзінай» ― пра каханне і нянавісць, пра веру і здраду, пра барацьбу дабра са злом, пра здольнасць чалавека ратавацца ў самых невыносных умовах.

Герой книги издательской серии «Личность и время» — скульптор Владимир Слободчиков.

Найдите время не спеша перелистать страницы книги, прочтите написанное о творчестве мастера выдающимся искусствоведом Борисом Крепаком, познакомьтесь с размышлениями самого Владимира Ивановича о себе, своих учителях, учениках и сегодняшнем времени. В издании показан путь становления человека, выросшего вдали от культурных центров, впитавшего в детстве прелесть окружающей природы, в юности — радость общения с людьми из глубинки, что всегда помогало ему не только отражать реальную жизнь, но и передавать её философское наполнение.

В книге представлены воспоминания детей войны – последних её свидетелей и мучеников. Описываются события, происходившие во время оккупации на территории Беларуси и частично – России. В отличие от предыдущих книг Леонида Емельянова на эту тему, в которых рассказчиками были преимущественно учёные, данная содержит воспоминания и людей других профессий. Своими впечатлениями об этом страшном периоде делится и сам автор.